Mandžuska rěc słuša k swójźbje tunguzskich rěcow (teke: mandžu-tunguzskich rěcow). Wóna jo jadna z aglutujucych rěcow z wokalnej harmoniju a jo była pisana z mandžuskim pismom , modifikowanym z mongolskego alphabeta, kótaryž póchada zasej ze staroujgurskego pisma.

Manju gisun

„Mandschurisch“ (manju gisun) auf Mandschurisch
„Mandschurisch“ (manju gisun) auf Mandschurisch

Mandžuska rěc
kraje Chinska
powědarje 60 (1999 Zhao Aiping)

+ 30.000 powědajucych Xibe (Dialekt Mandžuskej rěcy)

znamjenja a klasifikacija
klasifikacija Altajske rěcy
Tunguzske rěcy
Krotkopódwjacorne tunguzske rěcy
Mandžuska rěc
oficielny status
oficielna rěc rěc mjeńšyny w Chinskej
rěcne kody
ISO 639-1:

-

ISO 639-2:

mnc

ISO 639-3 (SIL):

mnc

Wobźěłaś
p  d  w
Chinski a Mandžuski w zakazanem měsće

Stawizny wobźěłaś

Qing-Dynastija wobźěłaś

Mandžuska rěc jo była rěc na dwórje madžuske Qing-Dynastie, kótaraž jo 1644-1911 nad Chinu kněžyła, ale w kóńcu 17. stolěśa jo było samo na dwórje lěbda hyšći mandžusku rěc słyšaś. Oficielne dokumenty su byli pak do 1911 chinski a mandžuski spisane a na młogich twarjenjach z Qing-Dynastie su wiźeś mandžuske napisy.

Za studium Qing-Dynastije su znajobnosći mandžuskeje rěcy wažne wuměnjenje. Weto wuknjo źinsa jano mało sinologow mandžuski.

Literatura wobźěłaś

Nožki wobźěłaś

  1. Wikisource copy