Pomorjanšćina jo pódwjacornosłowjańska rěc bliska pisnej staropólšćiny z wliwami połobšćiny (słowińska rěc[1], pódwjacornopomorska rěc), nižonimšćiny a staropšušćiny (kašubska rěc). Wóna słuša do lechiskeje pódkupki, ako pólšćina abo drjewjanopołobšćina.

Pomorjanšćina jo měła tśi głowne dialekty. Kašubska rěc (kaszëbsczi jãzëk) jo jadnučki zawóstank słowjańskich pomorskich dialektow. Slědna wósoba, kenž jo wuměła słowiński (slovjinsci jązěk) powědaś, jo 1959 zamrěła. Pódwjacornopomorska rěc jo teke wumarła rěc (17. stolěśe).

Pśirownujuca lisćina słowow

wobźěłaś
pólšćina słowińšćina[2] drjewjanopołobšćina[3] kašubšćina dolnoserbšćina
syn, chłopiec vuôtrôk våtrük òtrok góle, gólc
ja jåu joz ja
biały bjåuli bol'ĕ biôłi běły
ogień vuôdžeń vidin òdżiń wogeń
jedno jäne janü jedno jadno
jesteśmy jiěsmä jismoi jesmë smy
język jãzek jǫzĕk, rec jãzëk rěc
kto chtô kåtü chto chto
kiedy ga ? czej, ga ga
kamień kam kom kam kamjeń
on vün, vôn vån òn wón
jaki jáhi kot'ĕ jaczi kaki
ojciec vôtc lolâ òjc nan
dziewczę dzěvka defkâ dzéwczã źowćo
  1. Friedrich Lorentz, Slovinzische Grammatik, I, St. Petersburg 1903
  2. Friedrich Lorentz, Slovinzische Grammatik, I, St. Petersburg 1903
  3. Kazimierz Polański & Janusz Sehnert: Polabian-English Dictionary. The Hague: Mouton 1967