Ŕ ŕ su grafemy dolnoserbskego a teke słowakskego alfabeta, lěcrownož toś ten pismik we dwěma alfabetoma kradu hynakše wěcy wóznamjenijo.

W słowakšćinje pismik Ŕ ŕ wužywa se za markěrowanje dłujkego konsonanta, kenž móžo złóžki twóriś (tak pomjenjony dłujki sonant).

W dolnoserbšćinje pak pismik ŕ wóznamjenijo měke (palatalizěrowane) r a wužywa se na kóńcu měkich maskulinowych i femininumowych substantiwow, na pś. jaščeŕ, njetopyŕ, pjepjeŕ (mask.) a ceŕ, paśeŕ, twaŕ (fem.)[1]. Toś ten pismik wužywa se teke w serbskich a zeserbšćonych słowach ze sufiksom -aŕ a -eŕ, na pś. amtaŕ, casnikaŕ, faraŕ, gribaŕ (-aŕ), źěłaśeŕ (-eŕ)[2]. Dokulaž w dolnoserbskej pisnej rěcy pismik ŕ se wužywa jano na kóńcu słowow, w dolnoserbskem alfabeśe dajo jano małki pismik ŕ, wjeliki njejo how typiski[3].

Do 19. stolěśa jo se toś ten pismik teke w górnoserbskej rěcy wužywał.

Nožki wobźěłaś

  1. Manfred Starosta, Ortografija a interpunkcija dolnoserbska. Pšawidła, Budyšyn 1976, b. 17
  2. Manfred Starosta, Ortografija a interpunkcija dolnoserbska. Pšawidła, Budyšyn 1976, b. 18
  3. Manfred Starosta, Dolnoserbsko-nimski słownik, Budyšyn 1999, b. 15

Literatura wobźěłaś

  • Manfred Starosta, Ortografija a interpunkcija dolnoserbska. Pšawidła, Budyšyn 1976, b. 17-18.