Staropólšćina: Rozdźěl mjazy wersijami

Śěžkosć, na kótaruž [[srjejźowěk|sjrejźowěkowesrjejźowěkowe]] [[pisaŕ|pisarje]], kótarež su wopytali rěc skodificěrowaś, su starcyli, jo było njepśiměrjenje [[łatyński alfabet|łatyńskego alfabeta]] do někotarych zukow pólskeje rěcy, na pśikład ''cz'', ''sz''. Z teje pśicyny jo se staropólska rěc rědko zapisała a njejo měła standardny pšawopis. Jaden pismik jo mógł někotare zuki pódawaś – na pś. '''s''' jo se cytało ako ''s'', ''sz'' abo ''ś''. Pisanje słowow jo se makało pśisamem dopołnje z pšawopisom [[łatyńšćina|łatyńšćiny]], na pś. ''Bichek'' – Byczek, ''Gneuos'' – Gniewosz a p. Prědna zapisana staropólska sada, wó kótarejž wěmy, jo se zapisała wokoło lěta 1270 w [[Šlazyńska|Šlazyńskej]] w t. p. [[Henrykowske knigły|Henrykowskich knigłach]]: '''Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai''' (originalne zněnje: '''"Daj, uć ja pobrusza, a ti pocziwaj"''' – źinsajšna pólšćina: ''"Daj, niech ja pomielę, a ty odpoczywaj"'' abo ''"Pozwól, że ja będę mełł, a ty odpocznij"'')<ref> dolnoserbski: ''"Daj mě zemlaś, a ty wótpócni"''</ref>.