Handrij Zejler: Rozdźěl mjazy wersijami
Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
Keine Bearbeitungszusammenfassung |
||
Rědka 7:
Wjas Słony Baršć jo měła wjele kraja: 350 hektarjow a w lěśe 1837 jano 148 luźi tam su bydlili, a to 86 ewangelskich a 62 katolskich. Burske žywjenje, wuska zwjazanosć z rolu, rolnikarske źěła a swěźenje su wobwliwowali mysli wobydlarjow w takem casu. Su dostali swoj wuraz w jich wobraznej serbskej rěcy. To jo był swět, w kotarymž Handrij Zejler jo narostał. Jogo bajki wobrazuju burske žywjenje a serbske ludowe spiwy su dalej pěstowali a spěchowali jano z nejwěstym spiwarjom.
''Rědna Łužyca,
spšawna, pšijazna,
mojich serbskich woścow kraj,
mojich glucnych myslow raj,
swěte su mě twoje strony!'' [1]
Južo rany Zejler jo pśišeł do kontakta z idejami humanizma w swojom šulskem casu na Budyšyńskem gymnaziumje a jo se wot rozwijanju indiwidualizma rozsudnje wobwliwował. Lichota, rownosć a demokratija su byli požedanja casa. Na gymnaziumje klasiska rěc jo se pěstowała nejdokradna. Nimska rěc jo se wužyła jano w nišich rědownjach a wucba jo wopśimjeła pisanje.
[[Kategorija:Serby]]
| |||