Handrij Zejler: Rozdźěl mjazy wersijami

Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
Keine Bearbeitungszusammenfassung
Keine Bearbeitungszusammenfassung
Rědka 22:
Romanika jo stojała za wojowanje wo totalnosć žywjenja, wo nabožny kosmos. Luźi su rozwili lubosć za maminu rěc, ludowe spiwy, bajki, pśisłowa, žorty a swojsku kulturu. Podla łužyskich lyrikarjow ako Fichte, Gustav Theodor Fechner, Hermann Lotze, Friedrich August Carus a teke lyrikarjowu B.A.Koethe a K.B.Stempel Handrij Zejler jo pisał wjele (wětšy part serbiskich) bajkow a pěsnjow wob swoj studijny cas. W tych won se chyla pśeśiwo starym konserwatiwnym kněžarskim warstam pśez pśirownanje z pśirodu a wopyta pomagaś serbskemu ludoju pśi namakanju swojskeje nacionalneje identitacije.
 
Bajki ako na pśikład “Pśeśiwnikam postupa” abo “Słyńco-lichota” (1848) wobźěłaju pśedewšym patriotiske mysle, kotarež su nastali pśez byrgarske rewolucionarne gibanje w Nimskej w 19. stolěśu. Zejler jo se naźeł na socialne a nacionalne lichoty za swojogo luda. W bogatej licbje teke bajki su se pozdźej byli znate ako spiwy a su se skomponěrowali, na pśikład “Lubka leluja”.
 
Hyšći mjaztym až swoj studijny cas w Lipsku (1825-1829) won jo był nawjedujucy zastupnik serbskego studentnego zjadnośeństwa “Sorabija” a wudawaŕ swojogo casnika “Serbska Nowina”, kotaryž jo se rukopisnje spisał. Stakim Handrij Zejler jo se wuwojował nejwušu dobru poziciju na uniwersiśe, což jogo jo pomagał serbski lud podprěś – aktiwny ako redaktor a teke ze swojim basnistwom.