Dolnošlazyńske narěcy

Dolnošlazyńske narěcy (nim. polnisch, wasserpolnisch, böhmisch-polnisch) jo grupa narěcow, kenž słuša k šlazyńskemu dialektoju pólšćiny, kótarymž jo groniła ludnosć Dolneje Šlazyńskeje.

Dolnošlazyńske narěcy su byli rěc awtochtonych wobydlarjow Dolneje Šlazyńskeje wót ranego srjejźowěka. Prědna pódwjacorna granica šlazyńskego dialekta jo była linija rěki Bobr, źož wón jo granicował z dialektami Serbow, na pódpołnocy region źinsajšneje Zieloneje Góry, na pódpołdnju Sudety, źož jo granicował z českimi dialektami. Dla germanizacije pśez wjele stolěśow, źinsa dialekt ma granicu na liniji Syców-Opole-Prudnik-Głubczyce.

Z Oławskego słownika Baltazara Działasa wěmy, až dolnošlazyńskej narěcy jo był znaty fenomen mazurzenia, tj. pśechod konsonantow š, č, ž w s, c, z (ako teke staroserbske č w dolnoserbske c). Z pśikładow narěcy: Przy wsyskim, co cynią, rozmyślay, co za koniec ta rzec weznie (dsb. "Pśi wšyknem, což cyne, rozmyslaj, có za kóńc ta wěc wezmje"), Kto chce mądrym być, musi się pilnie ucyć (dsb. "Chtož co mudry byś, musa pilnje wuknuś"), Maó i módy cowiek zwie się dziecie (dsb. "Mały a młody cłowjek se groni źiśe"), Módy gburski karlus (dsb. "Młody burski gólc"), Suchey rodziców i naucicielów, bo oni są twoią piersą zwierzchnością (dsb. "Słuchaj starjejšych a wucabnikow, dokulaž su wóni twoje prědne pśedstajone").