Dolnošlazyńske narěcy: Rozdźěl mjazy wersijami

 

Dolnošlazyńske narěcy su byli rěc awtochtonych wobydlarjow Dolneje Šlazyńskeje wót ranego [[srjejźowěk]]a. Prědna pódwjacorna granica šlazyńskego dialekta jo była linija rěki [[Bobr (rěka)|Bobr]], źož wón jo granicował z dialektami [[Serby|Serbow]], na pódpołnocy region źinsajšneje [[Zielona Góra|Zieloneje Góry]], na pódpołdnju [[Sudety]], źož jo granicował z [[Česka rěc|českimi]] dialektami. Dla germanizacije pśez wjele stolěśow, źinsa dialekt ma granicu na liniji Syców-[[Opole]]-Prudnik-Głubczyce.

Z ''Oławskego słownika'' Baltazara Działasa wěmy, až dolnošlazyńskej narěcy jo był znat fenomen ''mazurzenia'', tj. pśechod konsonantow ''š, č, ž'' w ''s, c, z'' (ako tek staroserbske ''č'' w dolnoserbske ''c''). Z pśikładow narěcy: ''Przy wsyskim, co cynią, rozmyślay, co za koniec ta rzec weznie'' (dsb. "Pśi wšyknem, což cyne, rozmyslaj, có za kóńc ta wěc wezmje"), ''Kto chce mądrym być, musi się pilnie ucyć'' (dsb. "Chtož co mudry byś, musa pilnje wuknuś"), ''Maó i módy cowiek zwie się dziecie'' (dsb. "Mały a młody cłowjek se groni źiśe"), ''Módy gburski karlus'' (dsb. "Młody burski gólc"), ''Suchey rodziców i naucicielów, bo oni są twoią piersą zwierzchnością'' (dsb. "Słuchaj starjejšych a wucabnikow, dokulaž su wóni twoje prědne pśedstajone").