Głomacany

Głomacany (górnoserbski: Głomačenjo, čěski: Glomiti; nimski: Daleminzier; pólski: Głomacze) su byli pódwjacornosłowjański rod w Górnej Łužycy, kótaryž jo se w srjejźowěkowych žrědłach někotare razy naspomnjeł.

Prědny raz toś ten rod se naspomnjejo w jadnom dokumenśe z 805 lěta, z casow kejžora Karlo Wjelikego ako Talaminzi. Z togo casa jo znaty jich wjerch Semil^[1] (abo Semela), kótaregož su Franki póbili. Pón se naspomnjeju Głomacany (hyšći ako Talaminzi) drugi raz we srjejźi 9. stolěśa we wopisanju Bayerskego Geografa. Wóni su měli tegdy styrnasćo grodow (civitates) a jich głowne groźišćo jo była Gana^[2].

Te Głomacany su byli susedy Milcanow wót pódwjacora. Wóni su byli žywe w płodnym, glinojtym a glinjanym kraju, kótaryž jo se wupśestrěwał po Łobju wót Mišnja až do Strjele, a na podwjacoru wót rěki Große Röder (to jo pśirěka Carnego Halštera) až do Módły^[3].

Nóžki

↑ Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, b. 17
↑ Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, b. 10
↑ Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, b. 10

Literatura

Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, do dolnoserbšćiny pśełožył Erwin Hanuš, Budyšyn 1976, b. 10-19.

Słowjańske rody

Pódwjacornosłowjany
Bježunčenjo \| Drjewjany \| Glinjany \| Głomacany \| Habolany \| Łužycanarje \| Milcany \| Nižany \| Obodrity \| Połobjany \| Redary \| Sprjewjenjo \| Ukranjo \| Wagry \| Warny \| Welety \| Wislenjo \| Zlićane \| Kašubja \| Serby \| Morawane \| Polanen \| Pomorany \| Ranen \| Slowinzen \| Smolinzen \|
Pódzajtšnosłowjany
бужане\| Wolynier \| вятичи \| древляне \| дреговичи \| дулебы \| Kriwitschen \| полочане \| Polanen \| радимичи \| Sewerjanen \| Ilmenslawen \| тиверцы \| уличи \| Kroaten
Pódpołdnjowosłowjany
верзиты \| драговиты \| захлумляне \| сагудаты \| Smolane \| струмяне \| Timoćane

[1] Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, b. 17

[2] Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, b. 10

[3] Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, b. 10

[1]

[2]

[3]