Głomacany
Głomacany (górnoserbski: Głomačenjo, čěski: Glomiti; nimski: Daleminzier; pólski: Głomacze) su byli pódwjacornosłowjański rod w Górnej Łužycy, kótaryž jo se w srjejźowěkowych žrědłach někotare razy naspomnjeł.
Prědny raz toś ten rod se naspomnjejo w jadnom dokumenśe z 805 lěta, z casow kejžora Karlo Wjelikego ako Talaminzi. Z togo casa jo znaty jich wjerch Semil[1] (abo Semela), kótaregož su Franki póbili. Pón se naspomnjeju Głomacany (hyšći ako Talaminzi) drugi raz we srjejźi 9. stolěśa we wopisanju Bayerskego Geografa. Wóni su měli tegdy styrnasćo grodow (civitates) a jich głowne groźišćo jo była Gana[2].
Te Głomacany su byli susedy Milcanow wót pódwjacora. Wóni su byli žywe w płodnym, glinojtym a glinjanym kraju, kótaryž jo se wupśestrěwał po Łobju wót Mišnja až do Strjele, a na podwjacoru wót rěki Große Röder (to jo pśirěka Carnego Halštera) až do Módły[3].
Nóžki wobźěłaś
Literatura wobźěłaś
- Jan Šołta, Pśeglěd serbskich stawiznow, do dolnoserbšćiny pśełožył Erwin Hanuš, Budyšyn 1976, b. 10-19.
| Pódwjacornosłowjany |
|---|
|
Bježunčenjo | Drjewjany | Glinjany | Głomacany | Habolany | Łužycanarje | Milcany | Nižany | Obodrity | Połobjany | Redary | Sprjewjenjo | Ukranjo | Wagry | Warny | Welety | Wislenjo |
|
| Pódzajtšnosłowjany |
|
бужане| Wolynier | вятичи | древляне | дреговичи | дулебы | Kriwitschen | полочане | Polanen | радимичи | Sewerjanen | Ilmenslawen | тиверцы | уличи | Kroaten |
| Pódpołdnjowosłowjany |
|
верзиты | драговиты | захлумляне | сагудаты | Smolane | струмяне | Timoćane |