Handroš Tara

Handroš Tara, nim. Andreas Thar, łat. Andreas Tharaeus, Andreas Thareus (roź. 1570 w Mužakowje; wum. 1638 w Serbskem Bukojcu) jo był dolnoserbski humanist, ewangelski faraŕ, rěcywědnik a wucabnik, awtor młogich publikacijow.

Wót 1588 jo wón studěrował ewangelsku teologiju pśi Viadrinje we Frankobroźe. Wot wokoło 1599 až do 1613 jo wón źěłał ako faraŕ w Bjedrichojcach pla Storkowa a wót wokoło 1617 w Serbskem Bukojcu. Wót 1633 abo 1634 jo wón był hyšći někotare lěta faraŕ w Lubinje.

Wón jo był znaty ako fachnik za serbšćinu a polšćinu. Wön jo źěłał ako wucabnik pśi gymnaziumje (Joachimstaler Gymnasium) pla Eberswalde, źož jo kśĕł wuknikam serbsku rĕc wucyś. Jo pisał basni w nimskej rěcy, ale z wužywanjom serbskich motiwow i tradicijow.

Publikacije

• 1601: Leichpredigt/ Bey dem Christlichen Leichbegängnüß, Frankobrod nad Odru
• 1609: Eine erbermliche Klage der lieben Fraw Gerste
• 1610: Enchiridion Vandalicum, Frankobrod nad Odru
• 1618: Miles Christianus Armatus Et Coronatus, Wittenberg
• 1628: Weiber Spiegel. Das ist/ Eine lustige Comoedia von 7. Personen/ den Ehelichen Haußstand betrefende. Fritzsche, Erfurt

Literatura

• Peter Kunze, Serby w Dolnej Łužycy, Podstupim 2001, b. 25.
• Frido Mětšk: Tara, Handroš. W: Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 1984, b. 562