Jan Bok

Jan Bok, nim. Johannes (Hans abo Hanns) Bock, łat. Johannes Bocatius (roź. 25. decembra 1569 we Wětošowje; wum. 12. nowembra 1621 w Uherskim Broźe) jo był dolnoserbski humanist, politikaŕ, pedagog a basnikaŕ.

Liber Hungaridos Primus, 1599

Wón jo se w lěśe 1569 ako syn pśekupca a šołty Pětša Boka z Wětošowa naroźił. Jo studěrował w Drježdźanach, pón teke we Wittenbergu, źož jogo wucabnik jo był Serb a kurwjerchojski gójc Kaspar Peuker.

Jan Bok jo źěłał mjazy drugim w Prešowje a w Košicach, źož wót lěta 1599 jo nawjedował ewangelsku šulu. Jo źěłał teke ako politikaŕ a diplomat za hungorskego groba Stephana Bocskai.

Wón jo napisał wěcej ako 40 literariskich źěłow. Ako basnikaŕ jo Bok dojśpił taku cesć a pśipoznaśe, až habsburski kejžor Rudolf II. jo go z titelom poeta laureatus caesareus pócesćił.

Publikacije

• 1599: Hungaridos libri poematum V, Bardejov
• 1611: Olumpias cerceraria. Andächtige schöne geistliche Lieder, im Gefängnis, mancherlei Not, Kreuz, Elend und Anliegen tröstlich zu singen, Košice

Literatura

• Peter Kunze, Serby w Dolnej Łužycy, Podstupim 2001.
• Frido Mětšk: Bok, Jan, [w:] Jan Šołta, Pětr Kunze, Franc Šěn (wud.): Nowy biografiski słownik k stawiznam a kulturje Serbow, Budyšyn 1984, b. 62-63.
• Podstupimske pśinoski k Sorabistice, z. 1: Johannes Bocatius (Jan Bok) - ein wendischer Europäer aus Vetschau (zwězk dostupny how).