Wjesko (Łuchow)

sedlišćo we wokrejsu Górne Błota-Łužyca


Wjesko w Łuchej (nimski Naundorf teke Naundorf (Elster), wót 1950 Lauchhammer-Ost) jo była mała wjas na pódwjacorje Carnicy (Pommelheide) mjazy Starym Carnym Gózdom (Zschornegosta), Kósćebrawu a Bukojcach lažała.

W źinsajšnem bramborskem wokrejsu Górne Błóta-Łužyca w krotkowjacornej Dolnej Łužycy lažy a słuša tencas ze jsu Šejkow (tegdy Zschipkau, teke serbski Tšipkow) k kněstwoju Mückenberg w sakskem zastojnstwje Wósek. Pśeśiwo tomu su susedne nory Klěśišća, Wórlica a Carny Gózd k pšuskemu zastojnstwoju Zły Komorow a Rolań k dolnošlazyńskemu Wórjejc słušali.

Pód pšuskim zastojnstwom jo nastała tam zelezowa laŕnja a jo se załožyła 1929 historiski "Lauchhammer" (górnoserbski teke "Železarnje") kótaraž jo 1950 we wjelikej gmejnje Łuchow schadała a měsćański źěl Lauchhammer-Ost až do źinsajšnego wjeźo. We jsy a wokolinje su žywe byli a źěłali južo pśecej někotare Serby, kótarež su dolnoserbski ako teke górnoserbski powědali. Dokulaž serbska rěc pak akle w NDR prědny raz oficielnje pśipóznata jo se kursěrowała w serbšćinje někotare mjenjowe formy, nejwěcej znate su Železarnje, Hamry, Ług, Łuhhamor a źinsa wužywany "Łuchow". K tomu jo, až městnosć sama pśirědowała, kak se ceły Złokomorowski region mjazy 1968 a 2013 južo oficielnemu sedleńskemu rumoju.

Městno jo se pó wopismje prědny raz ako „Nuwendorf“ naspomnjeło, což móžo se wupokazaś ako „nowa wjas“, póśěgujo se serbske wejsne pomjenjenje „Wjesko“ na jsy, mału wjas a jo njepóznaś górnoserbskego póchada.

Až do zachopjeńka 1960tych lět jo wujěł wósobowy wobchad Šejko-Grabinskeje zeleznice (ZFE) z Rolana a Žałgósća do pózdźejšego małego městaška. Su byli dwě zastanišći, dwórnišćo Bukojc a Lauchhammerwerk.