Apelsina

(pósrědnjone z boka „Oranžowy bom”)
Apelsina
Apelsina (Citrus sinensis) w Galiciskej
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
swójźba: Rutowe rostliny (Rutaceae)
rod: Citrusowe płody (Citrus)
družyna: Apelsina[1][2]
wědomnostne mě
Citrus sinensis
Wobźěłaś
p  d  w

Apelsina[1][2] (Citrus sinensis) jo bom ze swójźby rutowych rostlinow (Rutaceae). Dalše serbske mě jo oranža[3][4].

Apelsina jo pśecej zeleny kerk abo małki bom, kótaryž dośěgnjo wusokosć wót až do 8 m.

Krona jo kulojta. Jeje gałuzy cesto njasu śernje.

Dłujkojśe-jajowate łopjena su kóžane a błyšća. Jich wogonki su słabje kśidłate.

Běłe kwiśonki słodkowato wónjaju.

Płody su nadłujke až kulowate, swětooranžowe až śmowocerwjene jagody. Jich běliznja se góźe lažko woběliś. Płodowe měso słoźi słodko-nakisało aromatiski.

Stojnišćo

wobźěłaś

Rozšyrjenje

wobźěłaś

Rostlina je w tropach a subtropach, ale teke w regionje Srjejźnego mórja rozšyrjona.

Wužywanje

wobźěłaś

Płody se ako fryšny sad jěźe abo k marmeladam a płodowe mězgi pśeźěłuju. Z płodoweje bělizny młodych płodow, kwiśonkow a łopjenow se eteriske wóleje zgótuju.

  1. 1,0 1,1 Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 64
  2. 2,0 2,1 W internetowem słowniku: Apfelsine
  3. Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 287
  4. W internetowem słowniku: Orange
  • Botanica, Bäume und Sträucher, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4467-7, bok 252 (nim.)
  • Meyers Taschenlexikon Biologie, In 3 Bänden, 2. zwězk, ISBN 3-411-12023-1, bok 249, pód lemu Orangenpflanze (nim.)