Pódwjacorna tuja
.jpg)
| |
| Pódwjacorna tuja (Thuja occidentalis) | |
| systematika | |
|---|---|
| Domena | Eukaryoty |
| Swět | Rostlinstwo |
| klasa: | (Coniferopsida) |
| pórěd: | (Coniferales) |
| swójźba: | Cypresowe rostliny (Cupressaceae) |
| pódswójźba: | Cupressoideae |
| rod: | Tuja[1][2] (Thuja) |
| družyna: | Pódwjacorna tuja |
| wědomnostne mě | |
| Thuja occidentalis | |
| L. | |
Pódwjacorna tuja (Thuja occidentalis) jo bom ze swójźby cypresowych rostlinow (Cupressaceae). Družyna ma wěcej ako 140 kulturnych formow.
Wopis
wobźěłaśPódwjacorna tuja jo pśecej zeleny bom, kótaryž dośěgnjo wusokosć wót 5 až 20 m.
Krona jo wusko-kjagelojta abo pyramidojta.
Gałuzy gusto stoje, wjelgin dele segaju a su płonje rozšyrjone. Rozšurowane gałuzy jěrje aromatiski wónjaju.
Škóra jo śańka, swětle cerwjenojśe-bruna, nitkojta a maju wuske pódłujkostne rozpukliny.
Łopjena
wobźěłaśSpjerchlinowe łopjena su tupe abo pitśku špicne a dośěgnu dłujkosć wót až do 6 mm na głownych pšuśikach a wót něźi 3 mm na pódlańskich pšuśikach. Wóni su na górnem boku słabje śamnozelene a na dolnem boku nažołśe zelene. Na gałuzowych flankach su kilate. Na płoninach njasu nadpadnje žywicowe załzy.
Pśi rozšurowanju pó jabłukach z gózdźikami wónjaju.
Nazymske barwjenje jo bronzowe.
Kwiśonki
wobźěłaśKwiśo wót (měrca) apryla až do maja. Kwiśonki su njenaglědne. Muske kwiśonki su žołtojte a stoje w bogatej licbje na gałuzowych kóńcykach. Žeńske kwiśonkowe stołki su cerwjenojte.
Šyški
wobźěłaś.jpg)
Žołtozelene šyški su jajojte, nadłujke, rowne, kóžane, dośěgnu dłujkosć wót 1 (1,2) cm a stoje na górnem boku płonych gałuzow. Njasu 4 až 5 porow pśeśiwo stojecych spjerchlinow, kótarež maju rozdźělnu wjelikosć. Prozne šyški cesto dłujko na gałuzy sejźe. W casu zdrjałosći su brune.
Stojnišćo a rozšyrjenje
wobźěłaśJo domacny w pódzajtšnej pódpołnocnej Americe, wót regiona wjelikich jazorow na pódzajtšo až do Maine a New York. Rosćo w Europje w parkach, zagrodach a zelenišćach.
Ma lubjej dłymoko segajuce zemje w górskich městnach we wusokosćach wót až do něźi 900 m.
Rosćenje a drjewo
wobźěłaśBomy pomałku rosćo a mógu starstwo wót až do 400 lět dośěgnuś. Jich drjewo jo wjelgin kšute, ale relatiwnje lažke.
Indianarje su drjewo za zdonkowe cołny lubjej wužywali. Ale běłe sedlarje su drjewo za twarjenje domow wužywali.
Wopśimjeśowe maśizny
wobźěłaśWše źěle rostliny wopśimjeju thujon, tak až su wjelgin gadowate.
Wužywanje
wobźěłaśW Europje se wjelgin cesto ako kjarchobowu drjewinu abo zagrodny žywy płot sajźa.
Sorty
wobźěłaś- Sorta 'Ericoides' jo gusty kerk, kótaryž dośěgnjo wusokosć wót až do 50 cm. List w młodosći jo bronzowy, pózdźej nazeleń brune.
- Sorta 'Lutea' móžo wusokosć wót až do 2,5 m dośěgnuś. Łopjena su w zymje złotobrune.
- Sorta 'Lutea Nana' jo małki, gusty kerk, kótaregož łopjena su w zymje złotobrune. Rosćo kjagelojśe.
- Sorta 'Micky' njaso zelene łopjena.
- Sorta 'Rheingold' dośěgnjo wusokosć wót až do 80 cm a šyrokosć wót něźi 1,5 m. Jeje krona jo wjelgin roznogata. Łopjena su w zymje złotobrune.
- Sorta 'Smaragd' jo kompaktna, pyramidojta, se góźe ako gusty žywy płot sajźaś a móžo wusokosć wót až do 2 m dośěgnuś. Cełolětnje njaso swěśe zelene łopjena.
Nožki
wobźěłaś- ↑ Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 525
- ↑ W internetowem słowniku: Lebensbaum
Žrědła
wobźěłaś- Botanica, Bäume und Sträucher, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4467-7, bok 898 (nim.)
- Bruno P. Kremer: Steinbachs Naturführer Bäume & Sträucher, ISBN 978-3-8001-5934-5, bok 90 (nim.)
- Spohn: Welcher Baum ist das? Die neuen Kosmos-Naturführer, ISBN 978-3-440-10794-2, bok 54 (nim.)
- Steinbachs Großer Pflanzenführer, ISBN 978-3-8001-7567-3, bok 442 (nim.)
